[G4m3_0v3R]

Eğreti gülüşlerde avuttum içimdeki hüzünlü çocuğu . 
Madem, sen böyle hep bir uzaklık olacaksın. Araya yılların girdiği mavi yağmurları bekleyeceğim giyinmek için seni …
Ayırdığın vakitler yeter mi ki aşka? ... 
Zamansız mekânsız aşkı yaşıyoruz her dem.
Bütün sütunların duruşu ondan böyle dimdik ayakta ;
Aşk ile! ... 
Dünya bu yüzden kendi etrafında dönmekte. 
Güneşin yanıp kavruluşu niye sanırsın? ... 
Sen baktın mı menekşenin, nergisin gözüne hiç gülerken, görmedin mi ;
Aşk ile! ...
Söylesene kim demiş aşka vakit yok, destan diyeyim sana ;
Aşk ile! ... 
Başım gövdeden ayrılsın ;
Aşk ile! ... 
Ah be yüreğim, depremlerin kayıp götürdüğü toprak yığınlarını avuçluyoruz bu gecede. Şimdi, boşlukları dolduracağız ;
Aşk ile! ... 
Bütün ölüler dirilecek kefensiz ; 
Aşk ile! ... 
Kertesinde gecenin ipil ipil inen perdesidir aşk! ... 
Aşk, şimdi hovarda vakitlerinde soyunmuş bir kadındır! ... 
Aşk, bir sıcak elin saracağı pencerendeki “aç ben geldim! ...” diye öten hûd hûd! 
... 
Ben geldim be gülüm, aç pencereni ;
Aşk ile! ... 
Sarmala mumyaladığım sözlerimi! ... 
Yapıştır dudaklarıma sonrası ;
Aşk ile! ...